I have always been passionate about writing and it is the only way by which i learn quickly. The time when i learn things by making a notes, i understand the matter sooner. In spite of this, my writing is not so good however, i always want to improve my writing.
I remember when i started learning by writing, it was some class of around 4th grade but i am not sure.
I got a chance to Volunteer as a Observer in local election which was held in 31 Baisakh 2074 (14th of May 2017) from Forum for protection of Human Rights (FOPHUR/ मानब अधिकार संरक्षक मंच under Collective Campaign For Peace (COCAP).
I almost went for observation in 15 different Election Center in Pokhara Lekhnath Metropolitan, Kaski. The overall Election was peaceful in the places i observed.
In some of the Election center i got the permission for taking photographs.
जीवन जुन सोचेको थिए त्यो रहेनछ | जीवन त…….
यौटा ओरालोको यात्रा रहेछ, जहाँ नचाहिएको, काम लाग्छ कि लाग्दैन भन्ने था नभएको औता अति गरुङ्गो भारि बोकेर ओरालोको यात्रा लग्नु पर्ने |
बीचमा भारि बिसायो भने भारि अरुले लैजन्चाकी भन्नु पर्ने र एक ठाउमा पनि नबिसाई फेदी मा पुगेर भारि बिसाएर कल कल खोलाको पनि खाने आस मा हिड्नु पर्ने
बीच मा पुरै ओरालाई ओरालो उकालो भन्ने थाचैन ओरालोमा लौरी समाई झरौ भने पनि ओरि परि सिस्नोको रुख मात्र
बेलुकी पख तेही साझाको ६ बजेको थियो, जाडोको समय तेही माथि झन् बर्सकै छोटो दिन को भोलि पल्ट | म आफ्नो काम सकाएर एकछिन बाहिर तिर डुल्न जाने सोच बनाए र घर बाट निस्किए | घर बाट केहि मीटर हिडे पछी आइसकिरिम पसल आयो र तेहा पुगे पछी सोचे कि “सचिन लाई नभेटेको धेरै दिन पो भयेछ”, अब आज तेतई जान पर्यो |
यो सोचेर म बिस्तारै तल तिर मोडिए, ३/४ ओटा दोकान तल आएपछि बिस्तारै यौटा चिनेको अनुहार बिस्तारै आँखामा पर्न थाल्यो, केहि बेरमै भान भयो कि तिनी राजु दाइ पो रैचन | “कता गएर आएका हौ दाइ” राजु दाइले पनि मलाई बाटोमा तेस्तो चिसो अवस्थामा भेटेकोमा अब हिजोको झैँ दबाउनु पर्छ भन्ने सोचेका रैचन, उनले भने “अन्द्रोइडको क्लास पढाएर आएको नि”|
अहिले भारतले गरेको नाकाबन्दीको कारणले गर्दा धेरै कुराहरू भएका छन् | कतै देश भक्ति उम्लिएको छ भने कतै भारतलाई गाली गलैजाहरू गरेको पनि सुन्न पाइन्छ| अर्को यौटा धेरै सुनिएको कुरा भनेको अब आत्मनिर्भर बन्नुपर्छ भन्ने हो| यो आजकल धेरै सुनिन्छ| पौष माघको ठण्डीमा यौटा छेपाराले दिउसो घाम ताप्दा राति जाडो भएर थुर - थुर कामेको पनि बिर्सन्छ |
जब बेलुका हुदै जान्छ तब उसलाई जाडो हुदै जान्छ, राति उसलाई धेरै जाडो हुन्छ, उसले बेलुका ठुलो प्रण गर्छ कि भोलि बिहान हुने बित्तिकै बिहानैबाट दाउरा खोजेर भोलि त राती आगो बालेर ताप्छु | तर जब बिहान हुन्छ उ बिहानी पखको घाममा लिप्त हुन्छ अनि सबै बेलुकाको पीर बेथा भुली जान्छ | येसरी छेपाराको उखान हामी नेपालीले सानै देखि सुन्दै आएका हौ |